Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Nederlandse indiescene zorgt de laatste tijd voor lichte aardverschuivingen. Geen Iraanse aardbevingen maar wel licht voelbare, zelfs aangename trillingen van het aardoppervlak. Eerder kwamen Templo Diez, Lawn en This Beautiful Mess al sterk uit de hoek met albums die het vooral in het tranendal goed doen.
Ook Audiotransparent toont zich sterk in het creëren van een sublieme melancholische sfeer. Dit debuut is een sterk staaltje van slowcore-droevenis. Wenende strijkers, strelend pianospel en sfeervolle gitaarakkoorden worden gedoseerd de ruimte ingestuurd. De vocalen van Wouter Touw bezitten ook die melancholische eigenschap. De band is duidelijk beïnvloed door de warme droevenis die Low uitstraalt. Donkere emotie die nooit over die grens van de bombast gaat. 'Turn' schrijdt majestueus voort op een achtergrond van schitterend vioolspel. De Sparklehorse-momenten ('Lowhigh', 'Crossover') zijn ook aanwezig, samen met Tindersticks-zwaarmoedigheid ('Nothing All Around') en lekker treurige samenzang à la Low.
Een debuut met een belofte dus. De vocalen mogen nog iets worden aangescherpt, soms klinkt het nonchalant en dat kan niet gemeend zijn. Bij muziek als deze hoort een stem die net als de muziek door diepe dalen is gegaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/audiotransparent/audiotransparent/5090/
Meer Audiotransparent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/audiotransparent
Deel dit artikel: