Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Helaas heeft deze band nog steeds introductie nodig, dus daar gaat-ie maar weer: Baby Woodrose is een project van de Deen Lorenzo Woodrose. Archetypische beetje verlopen oude rocker met een nogal norse uitstraling. Daar ligt waarschijnlijk ook de verklaring voor het relatieve gebrek aan succes, want aan de platen en optredens ligt het niet.
Oorspronkelijk stond Baby Woodrose vooral bekend als het Deense antwoord op Monster Magnet. Liedgerichte hardrock met sterke refreinen en een psychedelische onderstroom, dus. Die psychedelische onderstroom werd de laatste jaren wat sterker en voerde op de vorige plaat Chasing Rainbows zelfs de boventoon. Referenties die vaak vallen zijn Love, Jefferson Airplane en - voor wie het moderner wil - Beck op zijn laatste plaat; 'Gamma Ray' had ongeveer een Baby Woodrosesong kunnen zijn. Welke kant hij ook op gaat, Woodrose blijft altijd een man van drieminutenliedjes die je na één keer kunt en wilt meezingen.
Voor het titelloze vijfde studioalbum ontsloeg Woodrose de bassist en drummer met wie hij de laatste jaren werkte en ging zes maanden lang aan het werk in de studio. Er zijn wat gastbijdragen, maar Baby Woodrose is grotendeels een soloplaat geworden. Belangrijker is dat het de beste Baby Woodroseplaat tot nu toe is, in een discografie die alleen maar kwaliteit bevat.
Het maandenlange sleutelen en schrappen heeft zijn vruchten afgeworpen. Het schrappen zal daarbij het belangrijkste zijn geweest, want zoals gezegd: de kracht van Woodrose is het raken van de kern. Dat levert krakers op zoals de toekomstige garagerockdanshits 'Take It' en 'No Mas' en het bijtende, door een drummachine voortgedreven 'Laughing Stock'. Maar ook de liefhebber van meer sensueel materiaal komt aan zijn trekken. 'Emily' en 'Scorpio' zijn geweldige liefdesliedjes, het eerste wat meer vroege Scott Walker, het tweede pure muzikale LSD. Wie meer zin heeft om te zwelgen in melancholie, komt vanzelf uit bij 'Countdown to Breakdown'.
Baby Woodrose is daarmee één van de betere rockalbums van het jaar van één van de grootste cultacts van Europa. Dat is niet voor de eerste keer en gezien de consistentie van Woodrose zal het ook niet voor de laatste keer zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/baby-woodrose/baby-woodrose/19504/
Meer Baby Woodrose op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/baby-woodrose
Deel dit artikel: