Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De stap van folk naar country is over het algemeen niet zo heel groot. Toch is er wel een wezenlijk verschil tussen de eerste plaat van Barna Howard en deze opvolger, Quite a Feelin'. Het klinkt een beetje alsof de singer-songwriter uit Portland in Oregon in alle haast van de grote stad naar het platteland is verhuisd. De subtiele en niet verwachte koerswijziging is op zich een interessante ontwikkeling.
In essentie zou je de minuscule liedjes, nasale vocalen en overbekende liefdesproblematiekthematiek van het titelloze debuut uit 2012 natuurlijk ergens ook wel als countrymuziek kunnen bestempelen. Op dit tweede album wordt het geliefde genre alleen nog eens extra belicht door de onomstotelijke aanwezigheid van onder meer pedal steel en de nostalgische lyriek. Zo gaat het bij de Amerikaan nu meer over kraaiende hanen, oude stoomlocomotieven en de frisse buitenlucht dan over persoonlijk leed. Het is lichtvoetige countrymuziek, in de stijl van een traditionalist als James Talley, vooral ten tijde van diens klassieker Go Not Bread, No Milk, No Money, but We Sure Got a Lot of Love.
Zeker als het tempo een heel enkele keer net iets meer omhoog klimt, zoals in 'Bitterside of Blue', hoor je een onmiskenbare snik in zijn dunne stem. Dansbaar zal het echter nooit worden. Het blijft altijd ingetogen en weemoedig. Het blijft de kracht van de jonge en veelbelovende troubadour, om eenvoudige en ambachtelijke liedjes te maken, die je keer op keer kunt luisteren, zonder dat de verveling toeslaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/barna-howard/quite-a-feelin/25970/
Meer Barna Howard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/barna-howard
Deel dit artikel: