Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie niet vies is van een potje garageblues waar de moddervette soul vanaf druipt, is bij de prettig gestoorde Barrence Whitfield aan het juiste adres. De donkere bluesshouter in de traditie van Wilson Pickett en Little Richard heeft zich vijftien jaartjes afzijdig gehouden van de business, maar keert nu overtuigend terug met een pompend en stompend album.
Whitfield heet eigenlijk Barry White maar zijn krijsende en grommende zangstijl lijkt in niets op de gekreunde softporno van zijn naamgenoot. Whitfield putte voor Savage Kings inspiratie uit het label King, waar James Brown in zijn jonge jaren furore maakte en dat fantastische rhythm-and-blues produceerde.
De band achter Whitfield - niet dezelfde als die van jaren en jaren geleden - is er bepaald niet op achteruitgegaan. Denk: The Dirtbombs en Reigning Sound, aangevuld met blazers. Wellicht dat het gekrijs van Whitfield op een zeker moment wat veel wordt voor de luisteraar, maar deze dampende mix van zwarte muziek moet een potje kunnen breken bij de kids van nu.
http://www.kindamuzik.net/recensie/barrence-whitfield-and-the-savages/savage-kings/21891/
Meer Barrence Whitfield and the Savages op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/barrence-whitfield-and-the-savages
Deel dit artikel: