Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ondanks zijn reputatie van 'genie' en 'belangrijk' is Geoff Barrow van Portishead eigenlijk maar een "Johnny-Come-Lately". Hij mag bijvoorbeeld zijn eerste demo's opnemen als Massive Attack aan Blue Lines (1991) werkt, met restjes studiotijd die 3D en de rest hem toegooien. Portisheads debuut Dummy (1994) vaart mee binnen op de golven die Massive Attack creëerde.
Voor de triomfantelijke terugkeer Third (2008) begint Portishead met krautrock-, elektronica- en noise-elementen te knoeien en het internationale muziekjournaille trapt er nog in ook. Alsof Barrow ook deze keer weer niet achternagewandeld komt.
Na elf jaar studiogepruts heeft de man uiteraard behoefte aan een verzetje. En dat vindt hij door met twee kornuiten in twaalf dagen twaalf nummers te maken. Alles wordt live opgenomen, zonder overdubs, en er mag nadien enkel door editing aan de tracks gewerkt worden.
BEAK> klinkt dus redelijk ongepolijst, maar ook heel erg eentonig. Ongeveer alle tracks gaan vergezeld van iets wat ongetwijfeld als motorik-kadans bedoeld is, maar dat zichzelf meestal ronduit lamlendig voortsleept. Of anders doet het zo hard z'n best, dat het zich ergerlijk vergaloppeert.
Qua aankleding hebben we de keuze uit semiwillekeurige geluiden en mysterieuze vocals, wat postpunksfeer, instant-noise of doemgitaren - allemaal keurig uit de verpakking gehaald en met de handige gebruiksaanwijzing in elkaar geschroefd en op de juiste plaatsen aangebracht.
Van dit soort nietszeggende plaatjes zijn er de laatste jaren al meer dan genoeg gefabriceerd, en dus schiet Barrow ook in zijn verkenning van de vrijblijvende underground schromelijk tekort.
Hij heeft echter wel net aan de soundtrack gewerkt van Exit through the Gift Shop, de film van Banksy. Mogelijkerwijs is het dus toch een toffe peer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/beak/beak/19756/
Meer BEAK> op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beak
Deel dit artikel: