Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zelden zo een indrukwekkende opener voor een plaat gehoord als het titelnummer van Ben Frosts nieuwe cd. De Nieuw-Zeelander is een tijd geleden naar IJsland verhuisd en dat hoor je. De haast symfonische, maar wel razend spannende ambient klinkt ijzig maar intens emotioneel. Alsof je na een woeste sneeuwstorm opeens de zon en de begeleidende ijsbergen uit het niets ziet opdoemen.
Zoals het echte grote platen betaamt, neemt Frost daarna allerminst gas terug en het contrast tussen verraderlijke ambientrust en onderhuidse spanning die af en toe brutaal de kalmte komt verstoren, blijft gedurende de plaat opduiken.
Zo voegt Frost tijdens het voor het overige vrij ingetogen ‘Stomp’ af en toe onverwacht een streepje metalige industriële percussie toe. Alsof hij wil aangeven dat een periode van licht alleen kan bestaan ter gratie van de duisternis waaruit ze afkomstig is.
‘We Love You Michael Gira’ is dan een overduidelijke ode aan de legendarische Swansvoorman. Ook hier onderbreekt Frost het elektronische minimalisme regelmatig met korte noise-intrusies. Alsof het trage ritme op elk moment gesaboteerd kan worden door een kortsluiting of stroomonderbreking. Als dan op het einde van het nummer violen willen invallen, doen ze dat net niet.
Pas in ‘Coda’, het vervolg op het vorige nummer hoor je de typische industriële rocksound van Swans voor één minuut en 42 seconden even losbarsten. Beheersing is alles, lijkt Frost te willen zeggen.
Het afsluitende en eveneens hemelsmooie ‘Forgetting You Is Like Breathing Water’ verdient het alleen al vermeld te worden voor de prachtige titel. Hier krijgen de strijkers wel de gelegenheid om hun volle emotionele reikwijdte tentoon te spreiden en zo sluit Frost deze machineplaat toch nog op uiterst menselijke wijze af.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ben-frost/theory-of-machines/15085/
Meer Ben Frost op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ben-frost
Deel dit artikel: