Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Deze plaat van Bettie Serveert verdient een aandachtige eerste luisterbeurt. Niet eentje die je opzet terwijl je wat anders aan het doen bent, maar eentje waar er ruimte is voor oprechte verbazing. Verbazing in positieve zin dan want Bettie Serveert laat verschillende kanten van zich horen op Log 22 en tijdens de luisterbeurt weet je nooit zeker welke kant het album zal opgaan. Iets wat Bettie Serveert in deze mate nog nooit gepresteerd heeft. Bij elke release hebben ze last gehad van het belerende vingertje met de bijbehorende tekst ‘niet zo goed als Palomine’, waar zeker wat voor te zeggen valt. Maar dit krachtige en speelse debuut met prachtige nummers als ‘Kid’s Allright’, ‘Palomine’ en ‘Tom Boy’ heeft er toch voor gezorgd dat albums van Bettie Serveert die vervolgens verschenen niet de erkenning kregen die ze hadden verdiend. Met name in het 2000 verschenen Private Suit had wel hogere ogen mogen gooien. Mogelijk kan Log 22 dan toch echt de aandacht van dit stormachtige debuut afleiden. Want ook al blijft het stemgeluid van Carol van Dijk en het gitaarspel van Peter Visser overherkenbaar voor de sound van Bettie Serveert, we horen kanten van ze die we nog nooit zijn tegengekomen.
Allereerst klinkt Bettie ontspannender dan ooit. Er staan een aantal ‘twee minuut zoveel’-nummers waarbij we op ‘Smack’ luchtig gefluit tegenkomen en waar ‘Not Coming Down’ rockt à la ‘Rudder’. Op ‘Have A Heart’ worden we voor het eerst getrakteerd op begeleidende blazers, hier zorgend voor een voller geluid maar op ‘Certainly’ om deze een jazzy karakter te geven. Bettie Serveert neemt vleugjes van alle voorgaande albums en geeft er ook nog een eigen dimensie aan. De band experimenteert meer en klinkt mede daardoor jonger en frisser. Toch zou de band zichzelf niet zijn als er een paar typische gitaartracks opstaan. Opener ‘Wide Eyed Fools’ bevat het vertrouwde tempo, een bekende opbouw en soft geplingel in de overgang van refrein naar couplet. Een uitstekende manier om de luisteraar in eerste instantie te laten geloven dat het hier om weer een ‘ordinaire’ Bettie-plaat gaat, iets wat even later sterk ontkracht wordt. Ook onverwacht is de opzwellende wending in ‘De Diva’ (‘DE Diva’ inderdaad, want het blijft toch een Nederlandse band hè..), een nummer dat eerst saai lijkt te zijn maar waar Carol opeens haar Dijk van een stem opzet, begeleid door een dramatiserende strijkerssectie. Waarmee eigenlijk toch al veel is prijsgegeven over de richtingen die Bettie Serveert is ingegaan op Log 22. Een album dat de band, die in afgelopen jaren nog voorprogramma’s deed van Counting Crows en Live, uitbrengt op het eigen Palomine label. Een herwaardering moet nou toch echt een feit zijn.
Log 22 verschijnt op 10 maart.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bettie-serveert/log-22/2625/
Meer Bettie Serveert op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bettie-serveert
Deel dit artikel: