Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Ah, 1-2-3 another pop explosion / 1-2-3, another hitrecording” en Black Mountain is binnen. Niet helemaal, pop volgens Black Mountain is niet de pop die we vandaag de dag kennen. Dit is spaced out pop, rechtstreeks uit de jaren zestig en zeventig overgeheveld naar het hier en nu. Black Mountain is volgepropt met referenties naar Velvet Underground, Rolling Stones, Spacemen 3 en Black Sabbath. Zware stonerriffs en Led Zeppelin hardrockgitaren worden verlicht met jaren zestig orgeltjes en de diepbruine zang van voorman Stephen McBean (ook werkzaam bij The Pink Mountaintops).
Magisch zijn de momenten waarop Black Mountain zich helemaal verliest in een grandioze groove waar Led Zep trots op zou zijn, de climax van ‘Don’t Run Our Hearts Around’ bijvoorbeeld. Het psychedelische krautrockhart van de single ‘Druganaut’ schuilt achter een dikke hasjrookwolk en een explosieve stonerriff. Ongegeneerd zetten ze een nummer dat ‘No Satisfaction’ heet op het album en ze komen er nog mee weg ook, het verdomde ding klinkt nota bene als een Velvet Underground nummer!
De dynamische seventiesballade ‘Heart Of Snow’ lijkt de verloren tweelingzus van Bowie’s ‘Space Oddity’. Zangeres Amber Webber raakt de koude delen in je hart als ze vol gevoel de zin “Heart of snow/ Let go let go/ But your sad wings/ Won't fly you home” uitkermt.
Zo, nu op zolder met een stel vrienden en een hasjpijp naar Led Zeppelin, Black Sabbath, Velvet Underground en, dus, Black Mountain luisteren. Later.
MP3: 'Druganaut'
MP3: 'Heart of Snow'
http://www.kindamuzik.net/recensie/black-mountain/black-mountain/8435/
Meer Black Mountain op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-mountain
Deel dit artikel: