Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Openingstrack ‘Blues Control’ is te beschouwen als een mission statement. Als de luisteraar hier doorheen komt, dan is hij of zij het ook waard om de rest van de cd te beluisteren.
Over een brakke funky baslijn, die zo cheesy klinkt dat hij ook uit een jaren zeventig synthesizer kan komen, soleert een gitarist met zo veel distortion dat het lijkt of zijn kabel niet goed is ingeplugd.
Track twee, getiteld ‘Boiled Peanuts’, start met een drumcomputer die in de kelder staat. De gitarist trakteert op een dunne gitaarlijn waardoor het samen een soort krautrock wordt die klinkt alsof het bij de buren aanstaat. En dan pingelt er soms ook nog een pianootje tussendoor. Het 1 minuut 35 durende ‘Double Chin’ is net een Black Sabbathintro door Tony Iommy.
En zo verder. Het Amerikaanse duo van Blues Control is niet vast te pinnen op een genre of een stijl. De verwijzingen gaan alle kanten op maar nergens de verkeerde. De lo-fi psychedelica van dit eerste album op Holy Mountain is voor op de late avond, als de dag gedaan is en de gedachten alle kanten op mogen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/blues-control/blues-control/15554/
Meer Blues Control op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blues-control
Deel dit artikel: