Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is aan de ene kant wel goed dat Will Oldham een druk baasje is, zodat we nooit al te lang moeten wachten op een nieuw album van zijn bekendste pseudoniem Bonnie ‘Prince’ Billy. Aan de andere kant zou je willen dat hij selectiever te werk gaat, waardoor we die matige concertregistraties, tal van rare miniplaatjes en onnodige samenwerkingscomplotten van de laatste jaren aan ons voorbij kunnen laten gaan. Maar Will Oldham zou Bonnie ‘Prince’ Billy en al het andere niet zijn als hij niet de vrijheid zou nemen om te experimenteren.
Goed nieuws: The Letting Go van baardmans is zijn meest volmaakte album sinds het sombere Master and Everyone uit 2003, en dat zal ongetwijfeld veel van zijn volgelingen aanspreken. Dit fijne album opent zelfs met een flink arsenaal aan strijkers, zoals we dat van hem eigenlijk niet gewend zijn.
Maar dit album zou er waarschijnlijk nooit gekomen zijn als hij niet met experimentele artiesten als Matt Sweeney en Tortoise handen had geschud. Hoewel Bonnie ‘Prince’ Billy als een einzelgänger in het leven staat, laat hij zich maar al te graag inspireren door andere muzikanten, zoals ook wel blijkt uit zijn bijdragen aan tributes voor John Denver en Kate Wolf. De zoektocht naar mensen om hem heen moet haast wel een verlangen zijn naar het verleden, toen hij nog liedjes zong met zijn broers op de veranda van zijn ouderlijk huis.
The Letting Go is in het verre IJsland opgenomen, en dat hoor je ook. De kale kluizenaarsliedjes van Will Oldham zijn hier opgesierd met strijkers, de warme stem van zangeres Dawn McCarthy (van Faun Fables) en wat lichte elektronica, zoals je dat de laatste tijd wel vaker tegenkomt bij Scandinavische groepen en singer-songwriters. De Amerikaanse somberman heeft blijkbaar een voorkeur voor het Hoge Noorden, want eerder werkte hij ook al met Björk en de Zweed Nicolai Dunger. De nieuwe aanpak werkt wonderwel – al komt Bonnie ‘Prince’ Billy soms wel erg verliefd over in enkele tracks. Of de songs ook uitgroeien tot individuele klassiekers, zoals bij het werk van de Palace Brothers het geval is, lijkt me sterk. Op dit album ligt de nadruk toch vooral op de beklemmende sfeer en wat minder op pakkende liedjes.
http://www.kindamuzik.net/recensie/bonnie-prince-billy/the-letting-go/13976/
Meer Bonnie 'Prince' Billy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bonnie-prince-billy
Deel dit artikel: