Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op het label Back 9 Records, dat ons reeds de ietwat oubollige cowboyromantiek van ene Bob Cheevers bracht, is er nu ook een cd van de eveneens tamelijk onbekende Brad Colerick verschenen. De aan Sunset Boulevard in Hollywood gevestigde platenstal lijkt een merkwaardige voorkeur te hebben voor het oprakelen van singer-songwriters die al een eeuwigheid geen gitaar meer hebben aangeraakt. De voorganger van Colericks Cottonwood verscheen een kleine twintig jaar geleden. In de tussenliggende jaren heeft Colerick zich verdienstelijk gemaakt in de reclamebranche.
Toch beschikt de Amerikaanse zanger nog steeds over een frisse, bijna onaangetaste jongemanstem. Zijn kinderlijk eenvoudige liedjes worden op een akoestische gitaar gespeeld, waarbij zijn nog snelle vingers een glasheldere sound creëren. Colericks grootste voorbeeld is waarschijnlijk Jackson Browne.
Maar hoewel er zeker een paar liedjes op Cottonwood staan die erg mooi zijn, waaronder opener ‘Come What May’ en het titelnummer, lijkt Colerick met ieder liedje steeds braver te worden, om uiteindelijk met kleffe Nashville-rommel als ‘Fifty Miles’ de cd doormidden te breken. Toch willen we u vooral adviseren om heel even verder te luisteren en door de christelijke ondertoon heen te prikken, want een paar nummers op Cottonwood is wel degelijk de moeite waard. Daarbij doen ex-Byrd Chris Hillman en Herb Pedersen ook mee, wat deze bescheiden cd toch wel een meerwaarde geeft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/brad-colerick/cottonwood/11814/
Meer Brad Colerick op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brad-colerick
Deel dit artikel: