Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Engelse marine is al jarenlang geen schim meer van de vroegere glorieuze krijgsmacht; de eeuwen van expansie en de overzeese gebiedsdelen die ver-, of heroverd dienden te worden liggen ver achter ons. Muzikaal heeft de Britpop alweer jaren niets verrassend voortgebracht, of het moet erom gaan dat hemeltergende arrogantie en onoriginaliteit aan de overkant van Het Kanaal vreemd genoeg nog steeds gewaardeerd wordt. Waarom zouden groepen als Stereophonics daar anders megaconcerten kunnen spelen? Grote bek en simpele, makkelijk in de oortjes liggende melodietjes, daarvoor kun je de Britten nog steeds wakker maken. Maar als er echt stof uit de oren geblazen moet worden, dan kon een bandje als British Sea Power wel eens een aangewezen kandidaat blijken. Schaamteloos etaleren ze hun invloeden; variërend van David Bowie en The Smiths tot The Cure, Echo & the Bunnymen en Joy Division, en toch geven ze er een zekere eigen draai aan. Spontaan klinkend, soms gruizige garagerock spelend, dan weer hintend naar sferen die Interpol inmiddels een schare fans gebracht hebben.
Na de Gregoriaans aandoende opener gaat het gaspedaal direct naar de bodemplaat in het springerig opzwepende 'Apologies to Insect Life'. Een nummer verder dwalen de gedachten met 'Something Wicked' af richting The Cure met een onderhuidse spanning die maar niet los wil komen. Precies daarin ligt de kracht van dit pareltje, met de wereldtekst: "It starts with love for foliage, and ends with camouflage"
Met een paar rocknummers waaraan Interpol voor hun tweede plaat een voorbeeld zou kunnen nemen ('Fear of Drowning', 'The Lonely', 'Carrion'), komen we aan bij het epische prijsnummer van The Decline of British Sea Power: dik dertien minuten 'Lately'. Opgebouwd rond akoestische gitaren, met brushes bespeelde drums en introspectieve fluisterzang, wordt in golfbewegingen toegewerkt naar momenten van splijtende distorted anarchie. En zelfs daarin is ergens te horen dat Britsh Sea Power het hart op de juiste plaats heeft, een eerlijke band is, met een open blik, durf, en intelligentie. Climax en apocalyps op een meesterlijke manier in één hand gevangen.
Van British Sea Power gaan we meer horen. Dit debuut is een staalkaart van wat er nog in het vat zit bij dit bandje. Constante hoge kwaliteit, vol dynamische wendingen, een breed spectrum aan stijlen; misschien hebben we hier wel te maken met een Britse Smashing Pumpkins in de dop. Wat de toekomst ook moge brengen, The Decline of British Sea Power is alvast een klassebegin, waaraan de rest van de Britse muziekarmada een puntje kan zuigen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/british-sea-power/the-decline-of-british-sea-power
Meer British Sea Power op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/british-sea-power
Deel dit artikel: