Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Brothers Of The Occult Sisterhood komt uit Australië en maakt deel uit van het wonderbaarlijke musicyourmindwillloveyou-collectief; een label en spiritueel thuishaven voor een handvol bands die muzikaal gezien nauw verbonden zijn met de New Weird America-stroming. Spilfiguur en labelbaas Michael Donnelly heeft een handje in meer dan een van die bands, waaronder dit Brothers Of The Occult Sisterhood dat hij samen met zijn zus, Kristina Donnelly, bestuurt.
Na een aantal cd-r’s is Goodbye de eerste volwaardige cd-release van het duo, en het is er gelijk een om in te verdwalen. Een kosmisch web van psychedelische folk, drones, krautrock, noise en zo meer – tegen de tijd dat je de laatste seconde van het derde en laatste nummer weg hoort tikken druipt er paars schuim langs je lippen, loop je achterstevoren en zing je mantra’s waar Hare Krishna zelf jaloers op zou zijn. Alle kosmische gekheid op een stokje; wat Brothers Of The Occult Sisterhood op Goodbye laat horen doet niet veel onder voor waar hun Jewelled Antler collega’s om bekend staan: minimale freefolk met onder het oppervlak verborgen psychedelische stormen.
Drie nummers dus, waarvan opener ‘Crawarc’ het kortste en meest directe is, psychedelica vanaf een begraafplaats. Duister en mysterieus; een elektrische gitaar die spookachtige melodieën uitrekt, belletjes en briesende percussie die vanuit de achtergrond zijn werk doet. Intrrigerend. De langere stukken kennen een meer verleidende opbouw; ‘In the Corner of Her Majik Vision’ begint met het soort vrijgevochten akoestische improvisatie die we van Thuja kennen. Een subtiel samensmelten van de klanken van verschillende instrumenten zonder tot een climax te komen, een eeuwige kadans zoekend.
De laatste trip, ‘Gravities Rainbow’, zit tjokvol met niet te identificeren geluiden, het zuchten en steunen van oeroude Australische wouden, vervormde stemmen die vanuit een mist van drones opdoemen en weer vervagen. Een geleidelijk ritme begeleidt de eerste minuten, onverstoorbaar en hypnotiserend en terwijl het psychedelische web zich langzaam uitbreidt, verdwijnt de percussie en nemen glinsterende drones het over. Als eb en vloed af- en toenemend in intensiteit; je hoort het schrapen van de strijkstok over een viool, als stille schaduwen van Tony Conrads Four Violins.
Voor Michael Donnelly is dit schijnbaar tweede natuur – het creëeren van meeslepende muziek die zowel naturel als bijzonder creatief klinkt. Eenieder die uitgekeken is op de New Weird America-stroming en op zoek is naar nieuw bloed of gewoon op zoek is naar nieuw bloed zonder meer doet er goed aan zijn blik naar het zuidelijk halfrond te richten. Zo gaat er een wereld voor je open.
http://www.kindamuzik.net/recensie/brothers-of-the-occult-sisterhood/goodbye-3711/13524/
Meer Brothers Of The Occult Sisterhood op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brothers-of-the-occult-sisterhood
Deel dit artikel: