Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Chris Smither gaat al sinds 1970 in zijn eentje met niet veel meer dan een gitaar de wereld over. Niet dat de wereld op hem zit te wachten, Smithers carrière is even roemloos als die van de vergelijkbare singer-songwriter en 'medemompelaar' Malcolm Holcombe. Ook Smither heeft een ruig leven geleid en heeft grote muzikanten als fans (Bonnie Raitt, Emmylou Harris), maar zal nooit een rechtvaardige publiekswaardering krijgen.
Zo bewonderdenswaardig als de folk en blues van de man echter is, zo bijzonder is zijn uithoudingsvermogen. Smither zelf zegt van de laatste vijftien jaar aan toeren weinig onthouden te hebben, hij heeft alle herinneringen weggedronken. Niet zo gek dus dat zijn nieuwste plaat Time Stands Still heet en hij zich in het heerlijk kabbelende 'I Don't Know' afvraagt of vandaag morgen kan zijn. Zo mijmert Smither verder op een plaat waarbij JJ Cale nooit ver weg lijkt te zijn.
Time Stands Still ontkomt echter aan gemakzucht en kabbelgevaar door enkele donkere en ontroerende momenten. In alle rust weet hij in 'Old Man Down' de radeloosheid van een oude kerel en het naderende einde neer te zetten. Met evenveel beheersing haalt Smither in een cover van Dylans 'It Takes a Lot To Laugh, It Takes a Train To Cry' alle vaart uit het liedje, om een weemoed over te houden waarvan je niet wist dat die in het origineel verstopt zat. Chris Smither hoeft niemand iets te bewijzen, juist daardoor maakte hij in alle kalmte en berusting een zelfverzekerde, gevoelige plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/chris-smither/time-stands-still/19447/
Meer Chris Smither op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chris-smither
Deel dit artikel: