Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vorig jaar stapte Cian Nugent in het voetlicht met zijn bijdrage aan Honest Strings - A Tribute to The Life and Work of Jack Rose, het postume eerbetoon aan notoir ragtime-fingerpicker Jack Rose. 'Fresh As a Rose' was niet Nugents eerste werkstuk maar wel hetgene dat hem letterlijk in één adem met de door John Fahey aangezette American Primitivism-stroming in verband bracht.
Met Doubles bewijst de jonge Ier dat hij in deze traditie past en dat hij op korte tijd een belangrijke aanzet gemaakt heeft naar een eigen stijl. Waar Nugent op het eerder met beperkte bereik uitgebrachtte Childhood, Christian Lies & Slaughter in korte bewegingen nog voornamelijk de mogelijkheden van zijn gitaarspel aftastte, kiest hij op Doubles resoluut voor twee lange nummers die beide de twintigminutengrens overschrijden.
Een eerste belangrijke verdienste van Nugent is dat de lengte van deze nummers niet nodeloos gerokken wordt. Hij weet met minimale variaties nuances aan te brengen die de nummers een ruggengraat geven waarop hij eindeloos verderwerkt. Op 'Peaks & Troughs' slaagt Nugent erin om het verhalende van Glen Jones te combineren met een licht psychedelische repetitiviteit die bijvoorbeeld de muziek van James Blackshaw kenmerkt.
Ook al is de basis hetzelfde, 'Sixes & Sevens' gaat een flinke stap verder. Nugent wordt begeleid door percussie, blazers, toetsen en viola en dit voegt een uitgesproken filmische component toe. Nugents meditatieve gitaargetokkel vormt nog steeds het epicentrum waaraan de gasten een extra muzikale gelaagdheid toevoegen.
Doubles toont een muzikant in evolutie. Ook al valt het voorlopige resultaat erg in de smaak, het schept vooral hoge verwachtingen naar waar deze evolutie Cian Nugent zal brengen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cian-nugent/doubles/21804/
Meer Cian Nugent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cian-nugent
Deel dit artikel: