Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met vier releases op de teller verslijt Coliseum evenzoveel labels. De crustrockers blijken keer op keer toe aan een wasbeurt, die hun sound minder weerbarstig maakt. De van oorsprong rafelige stijl van het trio biedt plaats aan steeds meer indie-invloeden, met bijbehorende klaterende gitaarlicks.
House with a Curse pakt aanvankelijk goed uit met een paar opwindende en zeer compacte songs. Tegen het einde van het derde nummer 'Crime and the City' begint de boel echter te haperen, in de vorm van een trage brug die maar geen oversteek wil maken. Coliseum heeft zijn zinnen gezet op de Fugazi-aanpak, waarbij een album lang doorbeuken tot een geest uit het verleden behoort. Het ontbreekt Coliseum echter aan vermogens om ook op de helft van het tempo voor honderd procent te overtuigen.
Op zich zou het instrumentale gedartel op 'Cloaked in Red' en 'Perimeter Man' kunnen uitmonden in levensvatbare nummers, ware het niet dat Ryan Pattersons rauwe schreeuw zich uitsluitend leent voor krakende spierballenmuziek. Zodra nummers open worden gegooid, slaan zijn vocalen dood in de loze ruimte. Met 'Lost in Groningen' en de meezingbare afsluiter 'Punk / Money' weet de band zich nog enkele malen te hervinden. Het vervloekte huis is dan echter al ingestort.
http://www.kindamuzik.net/recensie/coliseum/house-with-a-curse/20590/
Meer Coliseum op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/coliseum
Deel dit artikel: