Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Parisienne Cécile Schott hield zich op Colleen et les Boîtes Musicales nog bezig met de muzikale vertaling van de magische geluiden van muziekdozen allerhande. Op haar nieuwe plaat zet ze een stap terug in de tijd om zich helemaal te verlaten op klassieke akoestische instrumenten als de viola da gamba, het spinet, de klarinet en de klassieke gitaar.
Weg is de avant-garde en ook naar experimenten met electronica is het hier vruchteloos zoeken. Maar, belangrijker, de poëzie is gebleven. Wie van Renaissancemuziek houdt, zal verguld zijn met Les Ondes Silencieuses. Colleen gaat helemaal op in uiterst breekbare en intieme instrumentale liedjes die niet zozeer melancholisch dan vooral bloedmooi, haast sacraal, klinken.
Hoewel er nergens direct sprake is van enige religiositeit, heerst toch het vermoeden dat Les Ondes Silencieuses uiteindelijk nog het beste zou klinken in een kerk of in een andere architecturale omgeving waar de zoektocht naar authenticiteit en spiritualiteit centraal staat. Het is een plaat waarbij je een speld moet kunnen horen vallen, een plaat om stil van te worden.
Net als bij Islaja of Current 93 is de muziek van Colleen steeds een uiterst persoonlijke reis die probeert zoveel mogelijk gevoelens aan te spreken en op te roepen. Het genieten van schoonheid staat naast de melancholie van het onbereikbare verlangen, de liefde voor het moment tegenover de nostalgie naar andere tijden.
Les Ondes Silencieuses is ongefilterde emotie, een kans om even te ontsnappen aan de onbeheersbare drukte van het leven van alledag.
http://www.kindamuzik.net/recensie/colleen/les-ondes-silencieuses/15428/
Meer Colleen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/colleen
Deel dit artikel: