Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De kroeg is bijna leeg, Er is weinig licht. De aanwezige barhangers zijn meer interieur dan publiek. Het bier is de matte glazen is meer dood dan levend. De tijd lijkt stil te staan. Op de achtergrond hoor je de By the Roads and the Fields van Crescent. Acht melancholische miniatuurtjes met ieder hun eigen duistere sfeer. Gitaar, bas, orgel maar ook mondharmonica, xylofoon en blazers. Onder andere een koeienbel fungeert als percussie. Mix tussen jazz, postrock en experimentele muziek.
Crescent uit Bristol maakt muziek voor tere zielen ergens tussen Tom Waits, Willard Grant Conspiracy en Bonnie Prince Billy. In 1999 kwam het verzamelalbum Collected Songs en het einde van de groep bleek in zicht. Nu in 2003 is er dan deze nieuwe cd en het is een goede. Multi-instrumentalist Matt Jones is de belangrijkste man van de band (speelde eerder bas in Amp en Movietone). Op By The Roads and the Fields is sfeer het belangrijkste. Een plaat voor nachtdromers. Melancholiezoekers. “I tried to do what each woman asks me” is een van de typerende zinsnedes. Weinig hoop in de teksten, maar wat zijn ze mooi. En de muziek en… Speciaal voor liefhebbers van de donkere kant van het bestaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/crescent-3073/by-the-roads-and-the-fields-4343/4343/
Meer Crescent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/crescent-3073
Deel dit artikel: