Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Erg vrolijk wordt je niet van Tim Kasher. De man achter Cursive en The Good Life gebruikt zijn muziek als vehikel voor persoonlijke frustraties en woede. Hij wil dat iedereen zijn pijn voelt. Al eerder zong en schreeuwde hij op bittere en sarcastische wijze over scheidingen, gevoelloos rondneuken en vreemdgaan. Op Happy Hollow is het christendom de klos.
Kasher, zelf gelovig opgevoed maar nu overtuigd atheïst, windt er tekstueel geen doekjes om. Hij gaat de kerk frontaal te lijf. Neem bijvoorbeeld het overrompelende en bombastische ‘Big Bang’, het beste nummer van de plaat, waarin Adam en Eva het moeten ontgelden ten faveure van de grote oerknal. Typisch Kasher, eerlijk, sarcastisch en vilein.
Zware tekstuele kost voor een plaat die ook topzwaar klinkt. Cursive begon eind jaren negentig nog als een sterk door Fugazi beïnvloede band. Een kleine tien jaar later klinkt Cursive veel voller, grootser en poppier, steeds meer richting label- en stadsgenoot Bright Eyes. Nieuw op Happy Hollow is de blazerssectie die sommige nummer zoveel bombast mee dat we kunnen spreken van een soort 'emo-bigband'.
De liedjes van Kasher zijn iets minder memorabel dan op voorganger The Ugly Organ, maar nog steeds krachtig en meeslepend, zeker als de gitaren in de hoogste versnelling gaan en de stembanden worden opgerekt. Een goed platenverkoper verwijst je door naar de C van Cursive als je Bright Eyes te licht verteerbaar vindt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/cursive/happy-hollow/13710/
Meer Cursive op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cursive
Deel dit artikel: