Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hardwerkende meid die zich op haar toekomst heeft voorbereid, deze Dana Thompson. Veel gereisd vanuit Minnesota naar Europa, Texas en nu weer terug in Minneapolis. Onderweg speelde ze solo in folkcafés, met de jazzy formatie The Strawdogs en met het al meer country-getinte The Minor Planets. Tijdens een prachtig winters weekend in februari 2003 maakte ze de opnamen die hebben geleid tot Ox, haar eerste cd onder eigen naam. Die winterse tinteling zit nog steeds in de twaalf lichtvoetige liedjes die Dana ons voorschotelt. Dana's stem houdt het midden tussen een ijskonijn en een naïef meisje van zeventien.
Maar haar Grand Tour heeft Dana niet geheel onberoerd gelaten. Meermaals moet ze zijn weggegaan omdat de lokale liefde niet wilde vlotten. Op het hoesje zien we haar alleen in een schimmig hotelkamertje, ongetwijfeld zoekend naar de juiste akkoorden bij weer een mislukt avontuur. Muzikaal wordt dit gevoel op Ox buitengewoon sterk in de verf gezet door allereerst de kwaliteit van de liedjes zelf en daarnaast door de vocale bijval van (drummer) Mick Wirtz. En zoals wel vaker bij dit soort twangy liedjesplaten: de pedal steelt maar door. Dat is ook het fijne, of een bron van ergernis - naar gelang uw voorkeur. Productioneel is er wel het een en ander te verbeteren, met name het drumgeluid is vlak en echt felle en rinkelende gitaren klinken niet als een grindpad maar als een gravel road. Wat als Buddy Miller eens met Dana Thompson aan de slag zou gaan?
http://www.kindamuzik.net/recensie/dana-thompson/ox/6442/
Meer Dana Thompson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dana-thompson
Deel dit artikel: