Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een paar jaar geleden stonden de mafketels van The Moldy Peaches in EKKO. Als voorprogramma zat er een zoetgevooisde jongeman zachte singer-songwriterliedjes te spelen. Het contrast was enorm. Toch wist David Kitt te imponeren, met zijn warme stem en kale songs, zonder veel poespas. Wat Jasper Steverlinck kan, kan ik allang, moet hij gedacht hebben. En dus is er nu een Kitt-album met vooral covers.
In zijn handschrift voorziet Kitt de nummers van een persoonlijke noot. Zo wilde hij die tracks kiezen die hij genoeg naar zijn eigen hand kon zetten, maar die tegelijk overeind bleven qua ziel van het origineel. Afvallers waren niet van de lucht; toch heeft hij er nog tien weten te behouden. Liedjes die Kitt kent uit zijn jeugd, platen die hij grijs draaide. Een gevoel dat hij in de huidige tijd, waarin we overspoeld worden door een veelheid aan muziek, mist.
We gunnen Kitt de tijd en doen niets anders dan aandachtig zijn versies tot ons nemen. Toch valt als eerste het typische Kitt-nummer ‘All Night Long’ op. Een zwoele, volle bas met droge drum leidt de weg voor etherisch snarengetokkel en een ode aan het betere nachtbrakersuitgaan.
De rest van het album volgt deze lijn van stoïcijnse, droge ritmes, ijle keyboardtonen en het standaardidioom voor de singer-songwriter: stem en gitaar. Dit is de Kitt-combinatie. Een mix die werkt. Money Mark’s ‘Never Stop’ krijgt een passende lage stem mee, ‘Dancing in the Moonlight’-s dromerige landschap trekt langzaam en zacht wiegend voorbij. Steeds weet Kitt zijn gevoel voor harmonie, lo-fi versus pro-tools en respect voor het origineel prima te combineren met een persoonlijke handtekening.
Met zo’n insteek kun je gerust spreken van een echte David-Kittplaat. Hoe hij zelfs grootheden als Sonic Youth, REM en The Beatles laat opgaan in zijn persoonlijke universum getuigt van grote klasse. Je zou werkelijk niet zeggen dat negen van de tien nummers níet van hemzelf zijn. Dit is een coverplaat om steeds weer te draaien en weer en weer… om ‘dat’ gevoel weer te voelen…
http://www.kindamuzik.net/recensie/david-kitt/the-black-and-red-notebook/7831/
Meer David Kitt op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-kitt
Deel dit artikel: