Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na het uiteenvallen van Second To None heeft het even geduurd voordat er een even apocalyptisch geluid uit de richting Tilburg kwam. Nu is er Dead Rivers, waarin de zieke vocalen van Michiel Eijkenaar wederom de boventoon voeren, vergezeld van muzikanten afkomstig uit o.a. Stockholm Syndrome.
Beïnvloed door bands huizend op het Relapse-label, vuurt Dead Rivers binnen achttien minuten elf projectielen af, hier en daar voorzien van wel heel vette knipogen naar Mastodon. Fragmentarische nummers die, op momenten dat een gitaarrif te pakkend dreigt te worden, bol staan van breaks en tempowisselingen. De overdaad aan ideeën werkt in het begin vervreemdend, net als de geringe songlengte, die tot nu toe voorbehouden leek aan oldschool hardcore of grind. Op de langere termijn blijkt dit gegeven zich ook voor de rauwe metal(core) van Dead Rivers te lenen. 'Engine of Doom', 'Nemesis' en 'From under the Rubbish of the Ruins' zijn slechts een paar voorbeelden van nummers die niet aan kwaliteit hadden gewonnen door ze op te rekken.
De kracht van Dead Rivers zit duidelijk in het hit and run-principe. Feel the Nothingness of Our Moral Inferno is geen boxwedstrijd die zich ronde na ronde voortsleept, en waarbij de deelnemers voornamelijk in de touwen te vinden zijn. Het krachtige debuut van Dead Rivers komt dichter in de buurt van een knock-out in de eerste ronde.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dead-rivers/feel-the-nothingness-of-our-moral-infero/5723/
Meer Dead Rivers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dead-rivers
Deel dit artikel: