Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Decoder Ensemble speelt niet 'gewoon' nieuwe muziek. Voor dit gezelschap is innovatieve presentatie net zo belangrijk als baanbrekende compositie. Het waar en het hoe spelen dus een voorname rol. Daarbij worden het concertformat en de podiumpresentatie nogal eens op een niet-traditionele manier onder handen genomen. Daarom heeft Decoder niet alleen een eigen repertoire, maar ook een eigen idioom qua dramaturgie en zelfs een totaal eigen signature sound.
Decoder neemt actief deel aan het compositietraject in een wisselwerking tussen schrijven, repeteren en spelen. En zo komen de Hamburgers natuurlijk dicht in de buurt van wat je een 'band' zou kunnen noemen. Dit groepje presenteert op het debuutalbum zes werken van mensen die óf lid zijn van Decoder óf nauw met het ensemble verbonden zijn.
De plaat geeft een inkijkje in de muzikale geesteswereld van Decoder, waar klopgeesten rondwaren, Claude Vivier kind aan huis lijkt, John Cage knikkebollend op de bank zit en niemand tot de orde roept en Stockhausen doodleuk op koffievisite komt bij Eno. Decoder spettert en klettert, knalt frontaal horrorvisioenen binnen, krast langs freejazz, hardcore en extreem hectische toespelingen op beats, waar zelfs Autechre geen chocolade van zou kunnen maken. En dan ben je pas halverwege.
Misschien kijkt Decoder wel eens over de schouder en dan ziet het een paar kilometer terug een begrip als compromis verscheurd in een greppel langs de weg liggen. Maalstromen aan experiment openen de oren voor oorden waar muziek zelden of nooit komt; uiterst expressief, extreem rijkgeschakeerd en verbijsterend speels. Decoder slaat bij Zeitkratzer rechtsaf en gaat dan een heel stuk zigzaggend door. Deze lefgroep verdient alle lof voor de ongebreidelde drang naar avontuur.
http://www.kindamuzik.net/recensie/decoder-ensemble/decoder-ensemble/25885/
Meer Decoder Ensemble op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/decoder-ensemble
Deel dit artikel: