Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eind april gaven ze er de brui aan. Temidden van de Plea for Peace-tournee waaraan eveneens Cursive deelnam. Verschillen tussen de groepsleden zouden de oorzaak geweest zijn. Misschien heeft het iets te maken met het feit dat Maura Davis en broer Keeley (eveneens van Check Engine) in dezelfde band speelden. In ieder geval, Denali laat drie platen achter waarvan de laatste, The Instinct, hier ter discussie staat.
Laat ons eerlijk wezen, erg rouwig zijn we niet over hun beslissing. Er zijn een aantal elementen die Denali's geluid in negatieve zin beïnvloeden. Zo is de stem van zangeres-gitariste Maura de meest in het oog springende. Met een behoorlijke portie goede wil zou je er een mindere variant van Kazu Makino's stem in kunnen ontdekken maar meestal, en vooral als ze begint te schreeuwen, klinkt het erg zagerig en ontstaat er iets dat de richting uitgaat van The Cardigans en consoorten.
Als je wat dieper graaft, kom je soms toch tot aangenamere ontdekkingen. De onderliggende instrumentale laag roept bijwijlen herinneringen op aan de hoekige songs van Chokebore overgoten met een vleugje Belly. Misschien zouden sommige ervan nog wel te genieten zijn zonder die kwelende stem. Helaas is ons dat voorrecht niet gegund. "Van de doden niets dan goed," zegt men wel eens. Maar dat wordt moeilijk. Heel moeilijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/denali/the-instinct/6024/
Meer Denali op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/denali
Deel dit artikel: