Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dit is een vreemde plaat. Nick Wright is in zijn eentje Dogme 95 en zijn hele cd The Reagle Beagle gaat over een eindje varen met Charles Darwin. Een conceptplaat heette zoiets vroeger. Daar komt bij dat Dogme 95 klinkt als de vroege Palace Brothers, die destijds lekker aanrommelden en elkaar de instrumenten doorgaven als ze er te bekwaam op dreigden te worden. Maar Wright is, op één gastmuzikant na, helemaal alleen bezig dus zo gezellig als bij Will Oldham cum suis kan het nooit geweest zijn.
Wrights concept is zo slecht nog niet. The survival of the fittest kan nog met gemak doorgaan voor de condition humaine en over de evolutieleer staan nog geregeld stukken in de krant. Veel dieper gaat Wright echter niet in zijn behandeling van het Darwinisme. Wel vlecht hij enkele persoonlijke besognes door de teksten van The Reagle Beagle.
Muzikaal blijft dit plaatje erg minimalistisch. Een soort lo-fi-folk maakt Wright, verwant aan de eerste dingen van Smog en, als gezegd, The Palace Brothers. Overtuigen en ontroeren doet Wright niet echt. Voor de speelduur van 27 minuten erop zit ben je al behoorlijk melig. Dat is jammer, want Wright is een interessante, vreemde vogel die toch maar mooi de evolutie doorstaan heeft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dogme-95/the-reagle-beagle/12596/
Meer Dogme 95 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dogme-95
Deel dit artikel: