Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vroeger, ergens midden jaren tachtig, ging ik helemaal voor Duitse speed metal. Veel melodie, supersnel, vrolijk en bovenal voorzien van zo'n gek accent. Wanneer ik de platen nu weer beluister bekruipt me vooral een gevoel van schaamte. Hoe heb ik dit goed kunnen vinden? Ach, er zijn uitzonderingen. Zo kan nog immer de platen van Helloween tot het einde toe op laten staan en heb ik ergens nog een zwak voor Destruction. Die laatste band maakte dan ook geen speed metal. Maar ter zake.
Dreamtale komt niet uit Duitsland, maar uit Finland. Voor de rest had Beyond Reality het zo goed uit kunnen komen in 1984 op een Duits label. Misschien lijkt Finland dezer dagen ook wel op het Duitsland van voor de val van de muur. Wie zal het zeggen.
Dreamtale in ieder geval niet. Beyond Reality bevat haar boodschap aan de wereld. Twaalf liedjes in onvervalste speed metal traditie, hier en daar doorspekt met een klassiek klavier. Het punt met dit soort muziek is dat de manier waarop het gespeeld wordt enorm belangrijk is. Het maakt het verschil tussen 'goed' en 'lachwekkend'. In het geval van Dreamtale slaat de balans duidelijk de laatste kant op.
Dat komt niet door de lachwekkende teksten die met een Fins accent in het Engels worden gezongen. Dat komt ook niet door de kwaliteiten van de muzikanten. Dreamtale is simpelweg niet in staat om de aandacht vast te houden, de vuisten omhoog te krijgen. Ze zorgen eerder voor irritatie door de belegen vrolijkheid.
Zoals gezegd: het schrijven van goede vrolijke speed metal luistert nauw. Brein en frontman van de band Rami Keränen kan zich beter gaan beraden op de toekomst. Een tijdmachine uitvinden zou geen slechte tijdbesteding zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dreamtale/beyond-reality/2191/
Meer Dreamtale op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dreamtale
Deel dit artikel: