Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met Orange Juice en hun postpunkerige combinatie van The Velvet Underground en Chic definieert Edwyn Collins begin jaren tachtig de "New Sound of Young Scotland". In hun voetsporen - en op hun label Postcard Records - volgen groepjes als Jozef K en Aztec Camera. Hun potentieel vertaalt zich echter niet in echte hits - daar blijkt het grote publiek pas klaar voor als Franz Ferdinand enkele jaren geleden hun geluid en imago plundert - en na twee albums zet Orange Juice er een punt achter.
Na een grillig solopad scoort Collins in 1994 eindelijk een internationale hit, met het Bowie-aanse 'A Girl Like You'. Het bijhorende album Gorgeous George verkoopt goed en met het kitscherige 'The Magic Piper (of Love)' verovert hij zelfs een plaatsje op de soundtrack van de eerste Austin Powers-film.
In 2005 krijgt Collins echter twee hersenbloedingen. De rechterhelft van zijn lichaam is verlamd. Hij kan niet meer spreken, lezen, schrijven of lopen. Ondertussen is hij gelukkig hersteld genoeg om opnieuw te kunnen zingen en componeren. Gitaar spelen gaat nog niet, maar waar heb je anders muzikale vrienden voor. Leden van The Cribs, Franz Ferdinand, The Magic Numbers, The Drums, Roddy Frame van Aztec Camera, Johnny Marr van The Smiths en ex-Pistol Paul Cook springen in de bres voor hun held/vriend en werken mee aan Losing Sleep.
Ook als songschrijver blijkt Collins in goede vorm. De titeltrack is bijvoorbeeld niet alleen een beklijvende evocatie van zijn innerlijke beroering; het is ook een song die lang in je hoofd blijft rondspoken. De tekst van 'What Is My Role?' is vertwijfeld, maar toch klinkt Collins enorm strijdbaar. Het nummer maakt ook nog eens duidelijk wie die gedreven postpunkpopsound eigenlijk heeft uitgevonden.
Tegen 'Do It Again' heeft Collins zijn zelfvertrouwen al volledig teruggevonden. Als hij door een beproeving als deze geraakt, kan hij alles aan. Toch is er geen reden tot zelfoverschatting, blijkens het bitterzoete 'Humble', waarin je kan horen dat Collins nog steeds een beetje last heeft met zijn spraak.
Losing Sleep is een erg mooie plaat geworden, vol levenslust én zelfbeschouwing. Collins' ongeluk heeft hem uiteraard aan het denken gezet en gedwongen om prioriteiten te stellen. Het maken van geweldige muziek blijft gelukkig bovenaan staan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/edwyn-collins/losing-sleep/20754/
Meer Edwyn Collins op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/edwyn-collins
Deel dit artikel: