Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
EMA (Erika M. Anderson) steekt haar emoties niet onder stoelen of banken. Dat deed ze al niet op het weinig elegante Past Life Martyred Saints, dat bijna uit elkaar viel van frustratie en dat doet ze evenmin op opvolger The Future's Void. Weinig nieuws onder de zon. Tot zover het slechte nieuws.
Het goede nieuws? EMA zelf. Het enge nichtje van PJ Harvey is namelijk een beetje ontdooid. Je zou er bijna een kopje thee mee willen drinken. Met het risisco dat je met opengekrabd gezicht en een kokende vlek op je beste blouse weer op huis aan kan, dat wel. Maar toch.
Op haar nieuwste richt Anderson haar pijlen op de digitale wereld. Social media, YouTube, Facebookprofielen - EMA onderhoudt er op haar best een moeizame relatie mee. Dat klinkt nu misschien niet als bijzonder aantrekkelijk plaatmateriaal, maar het resultaat mag er zijn. Waar op de voorganger de elektronische gruizigheid het songmateriaal nogal eens uit elkaar trok houdt de zangeres hier de touwtjes strak in handen. Gevolg? Een prachtig nummer als '3Jane' dat, ontdaan van alle franje, alle ruimte krijgt om te ademen.
De hysterie blijft echter niet geheel buiten de deur met een zenuwbrekend 'Neuromancer'. Machinale dreun, boos geknars, gepiep en een ontstemde Anderson zorgen voor een moeilijk te verteren stuk muziek.
Conclusie? Aan het eind van de plaat is er nog geen scheurtje verschenen in EMA's gitzwarte toekomstbeeld. Waar wel een scheur in is verschenen: de grauwe cocon Anderson. Benieuwd wat er dadelijk te voorschijn komt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ema/the-future-s-void/24951/
Meer EMA op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ema
Deel dit artikel: