Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Enslaved blijft verrassen. Eerder dit jaar liet het Noorse vijftal zich nog van zijn meest experimentele kant zien als artist in residence op Roadburn, met nevenprojecten als Trinacria en de samenwerking met Shining. Anderzijds besloot de band onlangs om de eigen tour ter promotie van dit nieuwe album uit te stellen om te kunnen openen voor het artistiek failliete maar nog erg populaire Dimmu Borgir; ongetwijfeld vanwege de extra mainstream exposure.
Het is maar al te begrijpelijk na beluistering van Axioma Ethica Odini, waarop Enslaved er als nooit tevoren in slaagt om uitersten te verenigen. Wat direct opvalt in vergelijking met de overigens ook zeer geslaagde symfonische softrockexcursies op het grijs getinte Vertebrae is de productie: open, groots, contrastrijk en spijkerhard. Het knappe daarbij is dat, waar het prog-aspect uiteraard is gebleven, tegelijk het blackmetalvenijn in ere is hersteld én een bijna poppy toegankelijkheid wordt geïntroduceerd. Waar de cleane stem van Herbrand Larsen voorheen vooral als sfeerelement werd gebruikt, staat die nu vóór in de mix en vervult hij een hoofdrol in de beste momenten op dit elfde album.
Neem opener 'Ethica Odini': een hypnotiserende riff uit het zwarte boekje wordt omver gekegeld door een huizenhoog refrein, gedragen door het volmaakt natuurlijke evenwicht tussen Larsens melodieuze pathos, de vertrouwde gorgel van Grutle en, sinds jaar en dag de specialiteit van het huis, de wonderlijke waar-haalt-hij-dát-ineens-vandaan-sensatie en vooral enscenering van Ivar Bjørnsons riffs. In het Mastodoneske proghoogstandje 'Singular' voegen Larsens vocalen zich zonder problemen in een ijzingwekkende blackmetalversnelling; weer wordt het tapijt onder de voeten van de luisteraar weggetrokken, zonder dat de balans ook maar een moment in gevaar komt.
Enslaveds virtuositeit schuilt dan ook niet zozeer in verbluffende instrumentbeheersing als wel in het meesterlijk arrangeren van uiteenlopende stijlelementen. Deze band is van oudsher al zo consistent verrassend dat je er als luisteraar bijna blasé van zou raken. Het duurt daarom even voordat het onvermijdelijke eindoordeel zich opdringt: Axioma Ethica Odini zou wel eens Enslaveds magnum opus kunnen blijken te zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/enslaved/axioma-ethica-odini/20699/
Meer Enslaved op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/enslaved
Deel dit artikel: