Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er is geen rust in het rammelende universum van Frog Eyes. Verscheen vorig jaar Carey's Cold Spring, dan is er nu alweer Pickpocket's Locket. Voor wie na acht platen nog steeds als blindeman op zoek is naar de uitgang van het theater, krijgt van Casey Mercer deze keer een kleine, koperen sleutel. En een hand. Voilà.
Niet dat Mercer de luisteraar ineens álle schellen van de ogen aftrekt, maar Pickpocket's Locket is naar de grillige norm van Frog Eyes een uiterst bedachtzaam en bijna toegankelijk werk. Een kubistische variant op The Decemberists, zoiets. Met onvaste hand tast het collectief de conventies af, om ze vervolgens in allerhande eigenwijze hoeken en kanten te buigen. Mercer stapelt zijn woorden als een kreupel mikadobouwsel, terwijl piano's, violen en orgeltjes hortend en stotend volgen.
Met het instrumentarium van een amateuristisch schoolorkest zet Frog Eyes toch opnieuw een moeilijk te vatten theater neer. Barokke tuinen, de dood, Rome. En de mens Mercer zelf, die als onder hoogspanning zijn warrige cryptiek aan het prikkeldraad sorteert. Hard, zwaar en briesend blaast de man zijn blues. Alle aanleiding voor het huisorkest om ten minste bij vlagen volledig te ontsporen, maar dat gebeurt geen moment. Gespannen en geconcentreerd houdt het vast aan de vreemde kaders. 'Rip Down the Fences That Fence the Garden' heet het laatste nummer, maar die hekken blijven ijskoud en onbeweeglijk overeind staan. De spanning is er niet minder om.
http://www.kindamuzik.net/recensie/frog-eyes/pickpocket-s-locket/26256/
Meer Frog Eyes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frog-eyes
Deel dit artikel: