Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ho eens even, is dat niet Rod Stewart? (Tweederde verlaat het pand.) Want wat is dat nu voor een stem? Een heesje achter in de keel, dat zo nu en dan (in de buurt van het refrein) ook nog eens overslaat in een theatrale grom, waarbij de rillingen je over de rug lopen. Nee, wees getroost, het is niet Rod Stewart met zijn strakke broek: het is Samuel T. Herring van Future Islands. De synthpoppers zijn terug met een nieuwe plaat: Singles.
Singles: geen woord te veel, want het is de meest gestroomlijnde en poppy plaat van de band tot dusver. En het is dat de vrolijk gejurkte torso op de hoes niet beschikt over een stel benen, want anders was de dansvloer wellicht te klein geweest. Probeer maar eens stil te staan bij opener 'Seasons (Waiting on You)', een liedje met een gouden rand én een vloervuller van formaat.
De enige tegenvaller van de plaat is dat de volgende nummers in de (weliswaar voortreffelijke) schaduw staan van het eerste liedje, en bijgevolg weinig meer klaarspelen dan het aanlengen van de eerste drie glorieuze minuten. Dat doen de heren wel met bijzonder goede zin, getuige de kwaliteit van een nummer als 'Light House', waarin Herring met verwrongen gelaat het ene na het andere droeve geluid (fluisteren, hijgen, urmen) uit zijn keel trekt. De band kleurt het liedje met frisse doelmatigheid in. Het resultaat is pakkend en monter, en scheert toch probleemloos langs de grenzen van het banale.
Mist er dan nog niets? Puntje van kritiek? Nou, nee, niet echt. Welnu, bij deze dan: warm aanbevolen. Met de goedkeuring van Rod Stewart.
http://www.kindamuzik.net/recensie/future-islands/singles-4137/24848/
Meer Future Islands op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/future-islands
Deel dit artikel: