Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De albumtitel doet enorme Y&T (Yesterday & Today)-verering vermoeden, wat nog versterkt wordt doordat de voorman van deze legendarische hardrockband, David Meniketti, een (uitstekende) gitaarsolo bijdraagt in het titelnummer. Maar deze Ierse rockers hebben een eigen geluid, dat voor zover het al ergens aan schatplichtig is, dat meer is aan de landgenoten van Thin Lizzy dan aan Y&T.
Op dit derde album levert Glyder een aantal uitstekende melodieuze hardrocksongs af. Daarbij gaat de band voor de formule "als het in 1982 een radiohit zou zijn in Cleveland, dan is het goed." Dit is goudeerlijke blue collar hardrock, lekker uptempo, met grote refreinen en uitstekend gitaarwerk. De zang van Tony Cullen is even wennen; die is zuiver, maar licht en vrij dun. Het is meer een popstem dan één in de testosteronsoultraditie van David Coverdale en Meniketti. De refreinen zijn erop aangepast, met vloeiende Ierse melodie in plaats van intense uithalen. Zo helpt de zang mee om Glyder eigen smoel te geven.
Het grootste probleem van Glyder zit hem eigenlijk niet in de muziek, maar in de presentatie. Albumcover, bandlogo, website: alles schreeuwt "ouwelullenhardrock!" Glyder zou eens moeten kijken hoe bands als Airbourne, The Answer en Wolfmother dat aanpakken. Voor goede rock is namelijk ook best een jong en hip publiek te interesseren, maar dan moet je jezelf als band wel iets slimmer presenteren dan Glyder nu doet.
http://www.kindamuzik.net/recensie/glyder/yesterday-today-tomorrow/20577/
Meer Glyder op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/glyder
Deel dit artikel: