Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ronk, ronk en schuur, knars, dreun; pedal to the metal. Als een track die Trent Reznor in de hoogtijdagen van Nine Inch Nails vergeten is te maken en zonder diens - zeker op leeftijd - sleetse en weinig geloofwaardige teenage angst-teksten slaat de A-kant van Gomila Parks debuut-ep je om de oren. En dat zag je, geef toe, niet aankomen van dit duo bestaand uit Carl Michael von Hausswolff en Martin Rössel; zeker niet op het label Raster-Noton.
De twee leggen hun kaarten op tafel en maken er geen geheim van een duchtige pot te willen rocken tussen bijtende distortion en beukende rambeats. Gekkig eigenlijk: 'Leibniz' is zo conventioneel binnen het genre industrial rock dat de track inmiddels als uiterst onconventioneel geldt voor Von Hausswolff en Rössel.
Op de B-kant duiken de twee heren voor hun doen bekender terrein in. En dat is dan van de weeromstuit een stuk minder alledaags voor de gemiddelde luisteraar. Daar wordt de industriële ritmiek teruggebracht tot prettig wiegende avant-minimal die niet ver van Byetone af ligt, gevolgd door kraak-en-drone van de betere Emptysetsoort.
Raster-Noton heeft met zijn serie 12" ep's een nieuwe lichting artiesten als Kyoka en Grischa Lichtenberger een kans gegeven zonder last of ruggenspraak met het verleden avontuurlijke actuele wegen te verkennen. Oudergedienden zoals dit duo en Mika Vainio krijgen juist de gelegenheid te tonen hoe en waar de voeten in de klei van hun muzikale afkomst staan. En plots valt je in dat de kille nieuwe zakelijkheid die je voor typisch Raster-Noton gehouden hebt, misschien wel gewoon heel veel van doen heeft met een zweterig stinkende rocktempel of industrialclub.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gomila-park/ununoctium/25816/
Meer Gomila Park op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gomila-park
Deel dit artikel: