Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vroeger trof je de credits ergens op de laatste bladzijde van het boekje dat je bij de cd kreeg. Tegenwoordig staat de naam van de producer regelmatig ook gewoon op de voorkant, zeker als het gaat om een man van aanzien als Jason Mraz.
Toch zal in het americanawereldje bijna niemand echt warmlopen voor die populaire gast. Je moet je zelfs afvragen of iemand uit de doelgroep van Gregory Page de muziek van Mraz überhaupt wel kent. Waarschijnlijk is er altijd wel een kleindochter die de slaap vat bij een hitje als 'I Won't Give Up'.
Het volwassen publiek van Page kan meer met goedkope fluitjes en Ierse doedelzakken, die eveneens een prominente rol hebben op dit album. Zoals de titel van de plaat, One Way Journey Home, eigenlijk al een beetje verklapt, graaft de singer-songwriter naar zijn Ierse roots. In die zoektocht zit ook vooral de aantrekkingskracht van dit typische rootsalbum.
Zeker op het eerste gehoor komen het eenvoudige gitaarspel en de nasale stem van Page niet heel overtuigend over. De twaalf tracks raken je geen van alle meteen in het hart, iets wat ze eigenlijk wel zouden moeten doen. Als je uiteindelijk wat meer onder de keurige hoed van de maker kijkt, ontdek je wel de authentieke aanpak die het geheel interessant maakt. Zoals wel vaker gezegd, is de reis dus spannender dan de eindbestemming.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gregory-page/one-way-journey-home/25279/
Meer Gregory Page op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gregory-page
Deel dit artikel: