Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eind jaren tachtig, met de opkomst van de midisynthesizer en de homestudio, verscheen in het Nederlandse muzikantentijdschrift Music Maker een nieuw woord. Wie zijn cd’s zelf op een zolderkamertje in elkaar knutselde werd plotseling ‘thuiswerker’ genoemd. Het fenomeen groeide uit tot een genre op zich.
De veelal instrumentale, licht symfonische werkstukken bleven echter zonder uitzondering onder de oppervlakte hangen. Ze misten iedere kans op een gedreven live-uitvoering of airplay in de avonduurtjes. Leuk om te maken, maar even relevant als een Hindeloopens beschilderd houten ei.
Met Hatfield’s End, het geesteskind van Paul Hattink, is het niet anders gesteld. Onder de wat wishy washy titel Stonehenge 5: Revealing The Myth, klinken instrumentale synthesizermuziek, wat ‘echte’ muziekinstrumenten en zwaar gedateerde drumcomputers. Alles is opgenomen in de best denkbare geluidskwaliteit, maar qua muzikale originaliteit is het geheel vrij treurig. Wie op zoek is naar synthetische achtergrondmuziek komt in de gemiddelde kringloopplatenbak voorlopig beter aan zijn trekken.
Openlijke plagiaat (Pink Floyd’s ‘Money’ komt al vrij snel langs) en enkele nietszeggend geprogrammeerde solo’s maken dit, met veel huisvlijt tot stand gekomen, cd-project tot een lang uitgesponnen geheel dat we liefst zo snel mogelijk vergeten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hatfield-s-end/stonehenge-5-revealing-the-myth/11548/
Meer Hatfield's End op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hatfield-s-end
Deel dit artikel: