Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Noors-Zweedse trio Hello Goodbye kent een nogal schizofrene modus operandi. Er zijn door zangeres Lisa Lundkvist hysterisch en met een dik Zweeds ingeschreeuwde garagerockers. Die zijn leuk. 'Ode To Betty', 'Black Kneehighs' en 'Have You Seen My Boy?' blinken uit in doeltreffende simplisme: tussen de anderhalve en twee minuten elementaire bluesriffs met Lundkvists krachtige stem die ergens tussen die van PJ Harvey en een krolse kat in zit daar overheen.
En dan zijn er de indierocknummers met een 60's bubblegumtik, gezongen door zowel Lundkvist als zanger Frode Fivel. Die zijn veel te doelbewust camp en te slecht gezongen om leuk te zijn. Want Lundkvist kan goed schreeuwen, maar ze heeft weinig tot geen zangtalent. De albumtitel lijkt dan ook te verwijzen naar de fysiologische reactie die optreedt waarneer ze weer eens in de hogere regionen van haar bereik volledig uit de bocht vliegt. Vooral 'Second Hand Teenager' en 'Vampire Love' zijn tenenkrommend vals. Fivel zingt beter, maar die heeft weer een onwijs saaie stem. Waardoor al met al de Hyde-kant van Hello Goodbye veel beter te pruimen is dan de Jekyll-kant.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hello-goodbye/heart-attack/2749/
Meer Hello Goodbye op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hello-goodbye
Deel dit artikel: