Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het moeilijkste van doommetal is zorgen dat het niet saai wordt. De genreregels schrijven zowel traagheid en lange songs als relatief eenvoudige composities voor en dat zijn niet de elementen die zich het eenvoudigst laten combineren tot een memorabele plaat. Lasse Pyykö slaagt er met zijn project Hooded Menace al een paar jaar in dat wel te doen en dat heeft hem nu bij het grote metallabel Relapse gebracht. Dat is opvallend, omdat doommetal binnen de metal een vrij kleine niche is; waar de populairdere deathmetalbands de grote zalen van het clubcircuit kunnen vullen, daar trekt doommetal buiten jaarlijks genrefeestje Roadburn zelden meer dan tweehonderd man.
Ook op Effigies of Evil slaagt Pyykö met vlag en wimpel voor het examen 'memorabele doommetal' door simpelweg op de ingeslagen weg door te gaan. De tracks zijn lang, maar hebben een duidelijke opbouw en het album staat vol met simpele, maar zeer memorabele melancholische melodieën. Stilistisch grijpt Hooded Menace vooral terug op Cathedrals klassieke debuut Forest of Equilibrium, hoewel bij de snellere passages ook Paradise Losts Shades of God als referentie bovenkomt.
De vraag rijst wel of het niet allemaal nog beter was geworden als Pyykö had gekozen voor zingen in plaats van een redelijk goed gearticuleerde, maar wel diepe en vooral monotone grunt. De muziek van Hooded Menace moet het immers vooral hebben van sfeer en melodie en niet zoals death metal van agressie. Bovengenoemde voorgangers Paradise Lost en Cathedral kozen niet voor niets al vrij snel voor een meer melodieuze vocale benadering. Dat doet niets af aan de onmiskenbare kwaliteit die Hooded Menace ook met grunt heeft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hooded-menace/effigies-of-evil/23396/
Meer Hooded Menace op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hooded-menace
Deel dit artikel: