Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hydrus programmeert de software waarmee het duo muziek maakt zelf. Doel is om een zo uniek mogelijk geluid te scheppen en dat lukt verdraaid goed. Hoewel er in het kristallijnen, open geluidsbeeld duidelijk hoorbaar bijzonder veel zorg is besteed aan de snaarstrakke bassen en golvende synthmelodieën, slaat Nodes net door naar de warme kant, tussen extreem kille digitale elektronica uit een doosje en meer akoestische resonantie en hartverwarmende menselijke gloed. Om maar te zeggen: Hydrus zie je liever in een kleine jazzclub dan in een danceloods van kaal beton.
Op Nodes is het niet het laag dat kietelt, maar de veelheid aan lagen. Ze liggen op elkaar en zijn ook met elkaar verweven. Om de aandachttrekkende glitches, beats, bassen, pulsen en blieps heen waaiert voortdurend een toets aan textuur rond. Die geeft lucht aan de toch al open composities: een zucht als van een haardvuur en zeker geen binaire post-humane tocht. Nodes is bij te benen voor het hoofd en toch stelt het album je steeds opnieuw voor verrassingen. De plaat weet ook het hart te beroeren en slechts met veel moeite kun je er stil bij blijven staan of zitten.
Een goede kunstenaar laat je naar de wereld kijken op een manier die je zelf niet voor mogelijk hield. In het beste geval is je wereldbeeld daarna op zijn minst een klein beetje veranderd. Zo'n soort kleurend filter weet Hydrus ook in te zetten. En al kun je het werk van Brian Eno, Plaid en Boards of Canada dromen, dan nog weet Hydrus je ertoe te verleiden Nodes aan het hart te drukken: zo vertrouwd en toch schalks en snugger, net even anders en steeds weer nieuw.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hyrdus/nodes/24381/
Meer Hydrus op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hyrdus
Deel dit artikel: