Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ian Siegal is een keurige gentleman uit Engeland die tamelijk robuuste en Amerikaans georiënteerde blues maakt. De cd The Dust is Siegals meest minimale en tevens beste plaat tot dusver.
De akoestische aanpak op dit album brengt meneer Siegal al snel naar de drassige oevers van de Mississippi en naar een vervlogen tijd waarin een zwarte Amerikaanse president ondenkbaar zou zijn. Je hoort de invloed van katoenplukkers en oude geesten van bluesmannen als Charley Patton, Blind Willie Johnson en tal van andere blinde blueszangeres uit die tijd.
The Dust is ook een zware plaat. Siegal vecht tegen zijn demonen in tracks als Steve Earle's 'Cocaine Cannot Kill My Pain', en de verborgen track 'I'm So Lonesome I Could Cry' van countrygrootvader Hank Williams.
Blues is de basis. Toch laten Ian Siegal en zijn drie mannelijke begeleiders ook andere invloeden horen in eigen werk en enkele covers. Met 'I Drink' van Mary Gauthier laat Siegal authentieke countrymuziek horen en de ook Bruce Springsteens bekende traditional 'Mary Don't You Weep' slaat een bruggetje tussen blues en folk.
Af en toe een pedal steel of het geluid van een pomporgeltje blijkt wonderen te doen. Siegal probeert nu bovendien minder als Tom Waits te klinken en kiest voor een enigszins bescheiden rol. Kortom: The Dust is een schitterende cd in al zijn eenvoud en intimiteit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ian-siegal/the-dust/17689/
Meer Ian Siegal op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ian-siegal
Deel dit artikel: