Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al sinds 1992 bezig met brute metal en nu pas getekend worden door een label van naam en faam. Vreemd. Heeft de band dan plotseling het licht gezien? Of heeft Roadrunner opeens het licht gezien? De band dus want Illdisposed heeft zich ontdaan van het deathmetal-juk en spreekt nu een veel grotere doelgroep aan. Althans dat hopen ze bij Roadrunner.
Illdisposed maakt strakke beukmetal die neigt naar deathmetal zonder echt vuig of ranzig te worden. Het beetje vuige zit hem vooral in de vocalen van Bo Summer die hier en daar op Glenn Benton-achtige wijze gelaagd zijn. Dit soort metal kan alleen maar goed zijn als de riffs dat ook zijn. Bands als Chimaira, Soilwork en Killswitch Engage snappen dat trucje maar al te goed. Illdisposed heeft meer moeite met de hooks en probeert de luisteraar te overklassen met zwaar aangezette riffs en hier en daar wat hippe bliepjes en samples, terwijl hun eigen tekortkomingen netjes en subtiel onder het matje worden geveegd. Net als hun landgenoten Raunchy dat ook doen. Daar trappen we niet in. En dan kun je speltechnisch best goed meedoen, creatief val je dan een beetje door de mand.
Wat rest is nog steeds een prima cd. Een track als ‘I Believe In Me’ kent wel die pakkende riff en is in een klap het eerste en beste nummer van 1-800 Vindication. Verderop doen ‘Jeff’ en ‘In Search of Souls’ het ook prima. Echter, om met de grote jongens mee te doen moet je meer in huis hebben. Ook al ben je succesvol in je thuisland Denemarken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/illdisposed/1-800-vindication/7642/
Meer Illdisposed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/illdisposed
Deel dit artikel: