Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eigenlijk net te laat om tot de NWOBHM gerekend te kunnen worden, maar wel briljant: Power Games van de Bristolse band Jaguar. Supersnelle metal die destijds nog ronduit revolutionair was. Precies twintig jaar later is er Run Ragged, alweer het zesde album van de band. Eerlijk gezegd gaf ik na het ontstellend slechte This Time - de opvolger van Power Games - niets meer voor ze. De originele sound was vakkundig de nek omgedraaid. Synthesizers en zoete koortjes heersten. Metal? Totaal niet. Jaguar probeerde samen met Tygers of Pan Tang mee te liften op de door Def Leppard akelig commercieel geworden Britse metal. Zonder succes.
Met Run Ragged is Jaguar terug bij waar de band ooit startte. Sterker nog, het titelnummer ramt je kamer binnen alsof de band nog immer uit begin-twintigers bestaat. Wat een energie, wat een power. Vergelijkbaar met At The Drive-In, alleen dan veel meer metal. En verdomd. Op de rest van het album gaan ze net zo te keer. Dat maakt nog maar eens duidelijk hoe groot de stempel van Garry Pepperd - als enige overgebleven van de originele bezetting - op de oude sound was.
Toch klinkt Run Ragged niet gedateerd. Integendeel. Jaguar weet de kracht van de NWOBHM-sound (hardrock gespeeld met een punkattitude) prachtig te combineren met een meer eigentijds geluid. Vernieuwend is het natuurlijk niet. Maar wie geen genoeg kan krijgen van The Darkness of nog immer treurt om het heengaan van At The Drive-In moet Run Ragged eens gaan beluisteren. Net als de hipsters. Deze plaat kondigt namelijk de terugkeer van de NWOBHM aan. Een klassieker in wording dus.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jaguar/run-ragged/4034/
Meer Jaguar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jaguar
Deel dit artikel: