Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is even schrikken als je de eerste tonen van deze cd hoort. Is Elliott Smith weer op aarde teruggekeerd? Of luister ik nou naar een vrouw? Als dat zo is, dan moet dit wel de vrouwelijke Elliott Smith zijn!
Het is niets van dit alles. Jeff Hanson heeft een hoge, bijna vrouwelijke stem, die verdacht veel lijkt op die van wijlen Elliott Smith. Maar dit is toch echt zijn eigen cd. En wat voor een!
Hanson laat op zijn tweede cd prachtige, Beatles-achtige pop met tijdloze melodieën horen. Hij houdt het simpel: gitaar, piano en die ongelofelijke stem voeren de boventoon, af en toe gebruikt hij strijkers om de songs in te vullen.
Een van de mooiere momenten doet zich voor in ‘Losing a Year’. Gedurende een minuut of vier hoor je enkel Hanson en zijn gitaar, maar als vervolgens piano en drums binnenkomen voelt dat als een gewijd moment.
De cd is lekker afwisselend, met up-tempo nummers als ‘I Know Your Name’ en ‘Welcome Here’ en meer introspectieve songs als ‘Someone Else’. In deze laatste categorie laat Hanson zich als een echte singer-songwriter horen. Gebruik makend van uiteenlopende inspiratiebronnen als Ben Folds, The Beatles, Nick Drake en natuurlijk Elliott Smith maakte hij een perfecte popplaat. Je moet even aan die stem wennen, maar daarna gaat er een wereld voor je open.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jeff-hanson/jeff-hanson/9400/
Meer Jeff Hanson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jeff-hanson
Deel dit artikel: