Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Veel kinderen leren muziek maken als logisch onderdeel van een vlekkeloze jeugd. Voor Jenni Alpert loopt dat iets anders. Haar jonge jaren brengt ze door in pleeggezinnen, voor ze op haar vierde geadopteerd wordt. In die vroege jaren ligt de kiem voor de rest van het leven van het jonge meisje, want in een van de gezinnen ontdekt ze de muziek en de piano in het bijzonder. Het leidt ertoe dat ze rond haar tiende levensjaar al aan het componeren is geslagen. Niet veel later voegt ze ook de gitaar toe aan het spectrum.
Communiceren via de kunst (ook de fotografie en schilderkunst pakt ze op) leert Alpert dan ook al vroeg. Geen wonder dat ze zonder enige moeite haar hele ziel en zaligheid in liedjes kan leggen, ook nu ze volwassen is. Op Until Then hoor je een dame met een warme, zwoele stem, vol soul, ondergedompeld in jazzy muziek. Broeierig, verhalend, eerlijk en open.
De tien liedjes die deze dame uit Los Angeles ten gehore brengt, ademen zachtheid, kalmte en een klassieke rootsy sfeer. Een perfecte luisterplaat met nummers die ze live, in één take, opnam in (waar anders dan) Nashville. Haar composities zijn prima. Dat het bij tijd en wijle misschien een tikje zoet is, nemen we op de koop toe. Wat ze brengt is bedachtzaam, sterk (al bezingt ze in 'Big Man' ook dat ze een sterke vent nodig heeft om haar op te vangen) met fijngevoelig, breekbaar gitaarspel. En de allereerste liefde in haar leven: de piano, waarmee ze je in 'Hurricane' weemoedig wiegt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jenni-alpert/until-then/26236/
Meer Jenni Alpert op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jenni-alpert
Deel dit artikel: