Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als je de mogelijkheden hebt, kan er niks fantastischer zijn. John Frusciante brengt zes albums in zes maanden tijd uit, waarvan nu de eerste. Dat terwijl hij met Shadows Collide with People, het bombastische en, zo je wil, met edelkitsch gevulde vierde album, ook nog niet zo lang geleden van zich liet horen.
The Will to Death contrasteert planmatig met zijn positief ontvangen voorganger door een uiterst schoon en sober geluid. Slaggitaar, bass en drums zijn meestentijds de enige begeleiders van Frusciantes nog altijd even levensbeschouwelijke en weinig beeldende teksten. De gitarist toonde zich al eerder wat onwennig met het rijke geluid van Shadows Collide with People toen hij op zijn website gratis een akoestische versie van het album aanbood. Toch is deze hang naar onopgesmuktheid een spijtige; het doet veel af aan de variatie en de meeslependheid van de nummers. Hiernaast treden Frusciantes nasale en bijgevolg zeurderige vocalen nogal op de voorgrond.
Ook in uitgeklede productie hebben de songs genoeg oprechtheid en melodieuze kracht om een aardig album te vormen. Eén keer vergallopeert Frusciante zich lelijk met het makkelijk larmoyante, want muzikaal ongeïnspireerde 'The Mirror'. Verder trek je je vooral op aan momenten als die waarop een orgeltje met maximaal effect invalt in 'Time Runs Out', gitaarlicks ouderwets heerlijk tegen elkaar in kringelen en achterstevoren worden afgespeeld in 'A Loop' en op de piano kinderlijk wordt gepingeld in 'Wishing'.
http://www.kindamuzik.net/recensie/john-frusciante/the-will-to-death/6913/
Meer John Frusciante op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-frusciante
Deel dit artikel: