Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Debutantenbal met een deejay die wat te melden heeft, kijk, dat heeft nut. Collega's Mumdance & Logos willen vooral veel niet. Gast zegt volmondig ja. Dus geen dansvloer als wandelend vraagteken omdat er een zwik lelijkheid wordt afgevuurd in het kader van grime-achtig slopen en afbreken. Bij Gast krijg je pure poëtica zoals dat woord bedoeld is: máken.
Was jij iemand die dacht ook wel toe te kunnen met uittreksels en dan toch een beetje bang was tegen de lamp te lopen? John T. Gast vast niet. Hij laat elfmaal in kort bestek het grasduinen in én het lezen van een fikse lading bibliotheken en archieven horen. Met die input, invloeden, kennis en technieken ging de mysterieuze Engelsman aan de slag; waarschijnlijk pruttelend als een alchemist met een boek over zwarte magie onder de arm, op zoek naar een enigmatisch elixer. De erlenmeyers kookten over en het destillaat werd nog eens flink gefilterd.
Wazige ambient, omineuze en tegelijk - hoe raar ook - gejaagde drone, afgewisseld met Bohren-achtige jazz-noir en beats die van een andere planeet lijken te komen qua kosmische inslagen. Net als sferen die variëren van teder en loungy aan de ene kant tot bruut, kil of zelfs agressief aan de andere zijde. Panoramische beelden worden naast klip-en-klare claustrofobie gezet.
Een smaakmaker is Gast in die zin dat dit debuut in één ferme dreun ongelofelijk benieuwd maakt naar wat hij in lang bestek wel niet allemaal te vertellen heeft. Zo kan elk van de elf nummers uitgewerkt worden tot een totale 'sonische roman'. Een elftal amuses dus, maar dan wel op sterrenniveau geprepareerd door een chef die zijn vak verstaat. Gast weet zijn elektronica te kruiden en te balanceren en hij verrast met combinaties die ongehoord lijken, maar ze werken wel.
Excerpts is fragmentarisch en roept jeukend een hunkerende honger naar meer op, waardoor je het gevoel krijgt dat de plaat niet af is. Niet als een gemakszuchtig of puberaal vluggertje en ook niet als negatie, maar in de zin van: pas op, want dit is nog maar het begin. Dan krijg je dus nog meer bubbelende motorik-achtige hihats, K-hole-waanzin, futuristische mistbanken, nostalgische trend- en hipsterloze outsider-elektronica en tussen dit alles verpletterende tactische stilte. Kan. Niet. Wachten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/john-t-gast/excerpts/25714/
Meer John T. Gast op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/john-t-gast
Deel dit artikel: