Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Van Joop Nolles, buitenbeentje in de Utrechtse rootsmuziek, bespraken wij onlangs zijn cd Swim Baby Swim. We waren er een beetje laat mee en dat zijn we nu weer, want Swilk is alweer enige maanden geleden verschenen. Gelukkig doet Nolles als kleine zelfstandige helemaal niet mee aan de hedendaagse ratrace van releases, dus wat maakt het uit als we je nog even bijpraten over Nolles’ samenwerkingsproject met bassist/zanger/componist Theo Arp.
Net als op Swim Baby Swim smeedt Nolles weer liedjes die zich kenmerken door abstracte geluidscollages. Een proces dat hij zelf met schilderen vergelijkt. Nolles hangt nogal op de experimentele kant van Howe Gelb (Giant Sand). Zijn timide stem en klagerige gitaarwerk vertonen sterke verwantschap met de woestijnrocker. De andere kant van Gelb, die van gitaarerupties en prachtige melodieën, komt bij Nolles nauwelijks aan bod. Al bevat het door Arp gezongen ‘Trying to Be There’ wel een aardige melodie. Maar Arp is net als Nolles geen verpletterende zanger.
Dus val je als luisteraar toch weer terug op de ‘geschilderde’ collages van loopjes met allerhande snaarinstrumenten, accordeon en saxofoon (gastbijdragen van respectievelijk Monique Bollen en Jos Hoes) waar een mystieke, filmische sfeer in rondspookt. Vrij naar Giant Sands ‘Shiver’ zouden we Nolles willen toeroepen: "Come on, come on and deliver!" Voorlopig houdt Nolles echter zijn poot stijf en hoewel dat in dit geval iets ergerlijks heeft, dwingt het tegelijkertijd respect af.
http://www.kindamuzik.net/recensie/joop-nolles-en-theo-arp/swilk/8611/
Meer Joop Nolles en Theo Arp op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/joop-nolles-en-theo-arp
Deel dit artikel: