Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dit jaar wordt hij veertig, Josh Winkelman. De Amerikaan uit Philadelphia zit al z'n halve leven in het vak, maakte honderden platen en remixes maar zal voor altijd gekoppeld blijven aan 'die ene hit'.
Net zoals Garnier altijd 'Acid Eiffel' achter zich aan moet slepen, heeft Wink 'Higher State of Consciousness' aan z'n broek hangen. Ach, er zijn slechtere stigma's.
Wink is zijn talent om dansmuziek met smoel te maken nooit verleerd, zo bewijst zijn vierde album met de filosofische titel When a Banana Was Just a Banana. In een (op cd) naadloze mix komen negen lange housetracks voorbij. Naast de (voor hem) gebruikelijke acidinjecties en tribal beats duikt de Amerikaan op een aantal nummers ook de diepte in.
Wink had een aha-erlebnis toen hij een set van Dixon hoorde, volgens kenners de beste house-dj van Duitsland. In diens sets draait het om de groove, niet om het aantal bpm's. De Amerikaan paste dat adagium ook toe, hetgeen nummers opleverde als 'What Used To Be Called Used To Be' (Wink verkeerde duidelijk in een titelcrisis) en 'Minimum 23'.
House met de frivoliteit van disco en de energie van techno. Zijn dreadlocks mag hij dan kwijt zijn, met z'n gevoel voor de dansvloer is weinig mis.
http://www.kindamuzik.net/recensie/josh-wink/when-a-banana-was-just-a-banana/18103/
Meer Josh Wink op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/josh-wink
Deel dit artikel: