Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Restless Youth bewijst in 2006 hoe je als hardcore band succesvol van het verwachtingspatroon af kunt wijken. Belangrijkste inspiratiebron Bad Brains maakt plaats voor invloeden uit de jaren zeventig, de begindagen van The Stooges. Nu is het Justice dat een versnelling lager inzet.
Escapades doet zijn naam eer aan. Het is een ontsnappingspoging uit het niet al te ruimdenkende hokje old school hardcore. Het genre wordt in de steek gelaten voor langzaam groovende nummers waarover zanger Switch naar hartelust experimenteert met cleane vocalen.
De ontsnappingspoging is dus gelukt. Tragisch genoeg geraakt Justice niet in betere oorden, want sprankelen doet Escapades nergens. Het trage tempo waarop het album voortkabbelt, dwingt Switch tot een klaagzang die zijn weerga niet kent.
Of wordt er dan voorbij gegaan aan de verborgen kwaliteiten van ‘See Me Glow’, het de zenuwen tartende tweede nummer van de plaat? Punkzang met een rauw randje kan een karakteristiek resultaat opleveren, maar aan die charme gaat Justice voorbij. Vooruit, ‘I Need Air’ en ‘Push it to the Edge’ hebben het nog wel in zich.
Don Fury heeft er tijdens de opnamesessies vorig jaar in New York alles aan gedaan om Justice een organisch geluid mee te geven. Dat hij daar, samen met de mastering van Alan Douches in geslaagd is, kan het gebrek aan degelijke nummers niet compenseren.
Een spontane flashback naar Maximum Penalty’s misser Uncle Sham dient zich aan. Escapades zal zonder twijfel verdeling zaaien onder fans. Eens kijken of die tweespalt de livereputatie van Justice aantast.
http://www.kindamuzik.net/recensie/justice/escapades-5361/14927/
Meer Justice op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/justice
Deel dit artikel: