Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na vier Engelstalige albums met middle of the road americana-georiënteerde liedjes, inclusief een gezapig duet met Ilse de Lange, brengt singer-songwriter JW Roy in 2005 Laagstraat 443 uit. Een ommekeer voor Jan Willem, niet alleen omdat hij van Engels omschakelt naar Nederlands - specifieker: Brabants dialect -, maar vooral omdat dit verreweg zijn persoonlijkste plaat ooit wordt. Hij gaat terug naar zijn wortels, zingt over zijn midlife-crisis en angst voor de dood, doet een onvergetelijk ontroerend duet met Gerard van Maasakkers ('As Ge Oit') en zet een nieuw genre op de muziekkaart: 'Braboblues'.
Dat hij die sobere prachtplaat niet zou overtreffen met zijn nieuwe materiaal, eenvoudigweg getiteld JW Roy, was te verwachten. Maar dat de in Amsterdam woonachtige muzikant de kale begeleiding van Laagstraat 443 zou inruilen voor het overdadige behang van producent JB Meiers is betreurenswaardig. Zo potsierlijk als het jasje van Jan Willem op de hoes is, zo uitermate mainstream is de muziek die multi-instrumentalist Meijers onder de ruige, maar warme bluesstem van Jan Willem plakt. Meijers werkte ook al voor Ellen ten Damme, De Dijk, Frank Boeijen en Acda en De Munnik en maakt JW Roys zesde plaat "geknipt voor veel radio-airplay", zoals ze het zelf stellen.
En die airplay gaat er komen. Met elf van de twaalf liedjes zullen de Sky Radioluisteraars content zijn: ze zullen meezingen met de clichématige liedteksten die meer weg hebben van weerberichten ('Is het de Regen', 'Handen Leeg'), luchtgitaarspelen op ongeïnspireerde powerpopsolo's ('Dit Is Echt') en meeneuriën met pianogepriegel. En hoera, er is weer een Walt Disneyduet met Ilse de Lange te vinden, getiteld 'Ik Weet dat Jij Er Bent'. Maar alleen zij die nog niet afgehaakt zijn na de sentimentele ballade met Guus Meeuwis ('Mijn Vriend'), hakkelend voorafgegaan door de gesproken, quasi-diepzinnige woorden van medeschrijver Rick de Leeuw, zullen dat horen.
Met JW Roy gooit de zanger het roer drastisch om naar overgeproduceerde hitparademuziek met al even drastische gevolgen voor de kwaliteit. Voor de serieuze muziekliefhebber blijft er niets te genieten over. Op het nummer 'Tijd' - over de dood van Jan Willems moeder - na, dat als vanouds sober in tekst en begeleiding, maar krachtig en emotievol in zang is. Het lijkt erop dat JW Roy eenzaam en ellendig zijn sterkste liedjes schrijft. Misschien eerst maar eens dat veel te vrolijke jasje uitdoen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/jw-roy/jw-roy/16640/
Meer JW Roy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jw-roy
Deel dit artikel: