Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met een omhoog glijdende toon, huiselijke galm en de halfslaperige voordracht van Anne van Wieren en Maaike van der Linde sleept Karawane zich in gang. Tinten rood en wit, een knarsende gitaar en een brommend orgeltje. Achter de gordijnen een schemerlamp met een oude kap.
Daar is dan het debuut van Karawane, een gloedvolle verzameling liedjes die laveren tussen familiaal en bevreemdend. Een heel flinke, eigenwijze mijl verwijderd van LPG, waar Anne eerder deel van uitmaakte. Karawane bevindt zich in een eigen universum, waar de zinderende kosmos, zwarte gaten, bemodderde laarsen, moeders, honden en shirts allen hun eigenwijze, rammelende plekje innemen. De morsige wereld van Chad vanGaalen is niet veraf in het schuddende 'Can'. Er zijn overigens meer overeenkomsten. Net als Chad vanGaalen maakte Anne alle illustraties en videoclips bij de plaat Karawane zelf.
En er is genoeg te ontdekken: ronkende pop met een rondsuizend drumstel in 'Ten Steps', wonderschone koorzang op 'Black Hole', straatgeluiden, warme melancholie en fluitende gitaren. Tot slot zijn er de bijna-kerstklokken en nachtelijke ruis van 'Bells'. De spinsels en fragmenten komen van ver, maar dwars door alle echo, harmonieën en vliegende geluiden ontspint Karawane-de-plaat zich als een warm, gemoedelijk en bovenal persoonlijk werk. Een halfopen huis waar de deuren, ramen, moeders, honden en het meubilair misschien niet altijd op hun gebruikelijke plaats staan, maar dat desalniettemin uitnodigt tot regelmatig bezoek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/karawane/karawane/26419/
Meer Karawane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/karawane
Deel dit artikel: